Report Trophy bijna vergeten
Verslag van de Nederlandse Kampioenschappen van 13 tot en met 15. September 2024 op de Zuidlaardermeer
Er zijn dingen in het leven die je eenvoudigweg niet kunt verklaren, maar ze gebeuren.
Dat is ongeveer hoe ik de eer kreeg Report Trophy om het Nederlands kampioenschap in de 2.4mR te winnen en te winnen op de Zuidlaardermeer te kunnen melden.
Na de regatta in Parijs vroeg Loic Eonnet mij om de koffer mee te nemen Report Trophy veilig mee te nemen en te bewaren om deze af te leveren bij de Nederlandse Kampioenschappen. Sindsdien staat de koffer in de camper en daarna op mijn kantoor. Elke keer dat hij in mijn gezichtsveld kwam, waarschuwde een innerlijke stem: “Vergeet het niet!”.
Hoewel mijn vrouw beweert dat ik mijn kantoor nooit schoonmaak, moet het op een gegeven moment gebeurd zijn en is de koffer uit mijn zicht gevallen. De rest kun je je ongeveer wel voorstellen. Ergens tussen Bremen en Bad Zwischenahn schoot mijn bloeddruk omhoog. Ik vergat het verdomd, draaide me om, legde uit waarom ik weer voor de deur stond, pikte de onnodige opmerking op over het netjes houden en ging weer op pad. Had ik kunnen vermoeden dat ik 5e zou eindigen?
De Zuidlaardermeer Dit wist ik al van vorig jaar en na het bekijken van de website van Windfinder beloofden de zeilomstandigheden aanzienlijk beter te zijn. Het navigatiesysteem leidde mij terug naar de supersmalle brug vlak voor het clubterrein, wat mij vorig jaar een deel van mijn lichtbalk had gekost. Voor één keer kan de leercurve zelfs op een bepaalde leeftijd nog omhoog gaan (ik zou het op mijn 34e zeker nog eens geprobeerd hebben) en daarom ben ik eens buiten de deur gegaan.
De boot werd snel opgezet, een ligplaats en parkeerplaats voor de camper gevonden, de mededeelnemers werden begroet en onder het genot van een biertje werd het eerste gesprek gevoerd. Veel lof voor degenen die een heel lange reis hebben gemaakt vanuit Engeland, Ierland, Zwitserland en Beieren.
Gedurende de nacht sloeg de regen hevig op het dak en het uitzicht uit het raam in de ochtend gaf eigenlijk geen indicatie dat er een geweldige zeildag in het verschiet lag. Wie waar en wanneer draaide of slipte is voor de geïnteresseerde lezer waarschijnlijk minder interessant, maar dat Martin Koller na de eerste dag aan de leiding stond met plaatsen 3, 2 en 1 moet als een kleine verrassing worden benadrukt. De schrijver zelf had geen heldendaden te melden, maar kwam opnieuw tot het besef dat niet alleen hij, maar ook de boeg van zijn jacht voor de start achter de linie moest zijn.
De tweede dag begon met zon en behoorlijk wat wind. Het idee om na twee races de haven in te gaan voor een lunchsnack werd eigenlijk door iedereen verwelkomd, maar toen we daadwerkelijk in de heerlijke wind de haven in moesten, kon je aan hun gezichten zien: wat jammer!
En het gebeurde zoals het moest gebeuren. De wind ging liggen en werd zeer ruim. Jammer!
Ben van Cauwenbergh deed het het beste en stormde naar de top van de uitslaglijst. Ook de schrijver was tevreden.
's Avonds werd de aangekondigde BBQ (net als vorig jaar) vervangen door een Aziatisch buffet. Ook al kwam het niet helemaal in de buurt van de acht lekkernijen in mijn Chinese restaurant in Bremen, iedereen heeft er duidelijk van genoten.
In totaal hadden we nu 8 races achter de rug (met één weglating) en er waren nog twee races over voor de laatste dag. Vanaf 9 races zouden er twee eliminaties zijn. Dat was waar mijn hoop gevestigd was. Ik moet op dit punt toegeven dat deze hoop mijn afkeer van doldrums plotseling leek te doen verdwijnen. Elke verdomde varkensrace zou waarschijnlijk een beter resultaat opleveren dan de 26e.
De koersdirecteur behield wat hij vorig jaar had laten zien. De 9e race was voltooid. Maar toen het meer bijna zo glad als glas was, was het eigenlijk voorbij.
Ben won voor Urs, die Martin naar de derde plaats duwde met een dagzege in de 9e race.
Mijn conclusie (algemeen): Een prachtig Nederlands kampioenschap, op een prachtig terrein, bij een gastvrije club in een ontspannen en gemoedelijke sfeer. Bedankt aan iedereen die heeft bijgedragen. Ik kijk uit naar Sneek volgend jaar.
En persoonlijk: hoewel orde het halve werk is, leidt het soms tot onnodige omwegen en beschermt het niet tegen veel verrassingen.
Michael Tieman, GER 779, winnaar van de Report Trophy
